O sandıklardan sadece bir isim çıkmadı.
O sandıklardan umut çıktı, emek çıktı, mücadele çıktı.
Geceler boyu yürünülen yollar, sabah ezanına k adar yapılan strateji toplantıları, gönüllülerin gözlerindeki ışık…
Ben bilirim, o seçimi kazanmak ne demektir.
Eşim belediye başkan adayı olduğunda biz de yaşadık.
Nasıl dişle tırnakla çalışıldığını, her sokakta umutla mücadele edildiğini iliklerimize kadar yaşadık.
İşte bu yüzden Manisa Belediye Başkanı'nın kaybı, sadece bir ölüm değil, bir hayalin katledilmesidir!

O başkan da bir mücadeleyle, halkın güveniyle o makama geldi.
Sırtında halkın yükü, gönlünde memleket sevgisi vardı.
Ve şimdi ne yazık ki o makam, ihmalin gölgesine gömüldü.

Bir havuzda, elektrik çarpmasıyla hayatını kaybetti.
Düşünebiliyor musunuz?
2025 yılında, bir belediye başkanı, basit bir güvenlik önlemi alınmadığı için göz göre göre ölüme yürüdü.

Kimse bana “kaza” demesin!
Bu bir ihmal cinayetidir.
Bu, yıllardır bu ülkede önemsenmeyen iş güvenliği, denetimsizlik ve sorumsuzluğun sonucudur.
Bir kablonun ucundaki ölüm, bu kadar mı sıradan?

Sorumlular nerede?
Denetlemeyenler, görmezden gelenler, “hallederiz” diyenler, şimdi ne söylüyor?

Bugün bir başkan gitti.
Yarın sıradan bir vatandaş, bir çocuk, bir işçi, bir anne…
Bu sistem böyle devam ederse, ölümler de devam eder.

Bu yazı bir yas ilanı değil.
Bu yazı bir isyan.
Artık yeter!
Elektrik güvenliği, havuz kontrolü, inşaat denetimi gibi konular basit teknik meseleler değil, hayat memat meseleleridir.
Bu ülkede sorumluluk makamlarında oturan herkes, bu acının hesabını vermek zorundadır.

Bir başkanı değil, bir dönemi, bir umudu, bir emeği kaybettik.
Bu bir kader değil. Bu, sessizliğin bedeli.
Ve biz sustukça, başka evlere de ateş düşecek.
Susmayacağız!